Het heeft even geduurd, toch een week of zeven, voordat ik ineens besefte wat voor een opmerkelijk leven we aangevangen hebben. Gisterenavond rond een uur of negen, de zon bijna helemaal onder, op mijn knieën in de vochtige aarde aan het wieden tussen de opkomende erwtenscheuten. Maarten was ondertussen de oven aan het voorstoken, vandaag krijgen we vers gebakken brood. Nu dat we de opening tijdelijk hebben uitgesteld lijkt het alsof de weggevallen druk ervoor zorgt dat we harder kunnen werken en ons beter kunnen focussen.
We hebben het schapenstalletje afgebroken en ik verdiep me in The Humanure Handbook. Eenmaal de composttoilet er is en we de omheining tussen het bos en de weide hebben aangepast kunnen we open gaan. Ondertussen wachten we op de goedkeuring van de Gemeente Bierbeek en zijn we gelukkig in ons huis, gelukkig met het vele werk dat het met zich mee brengt en gelukkig dat we een brave dochter hebben die 's avonds rustig slaapt.
Wat een opmerkelijk leven...
We hebben het schapenstalletje afgebroken en ik verdiep me in The Humanure Handbook. Eenmaal de composttoilet er is en we de omheining tussen het bos en de weide hebben aangepast kunnen we open gaan. Ondertussen wachten we op de goedkeuring van de Gemeente Bierbeek en zijn we gelukkig in ons huis, gelukkig met het vele werk dat het met zich mee brengt en gelukkig dat we een brave dochter hebben die 's avonds rustig slaapt.
Wat een opmerkelijk leven...